Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!

Ik hoor het mijn klanten vaak zeggen (en eerlijk gezegd herken ik de uitdaging ook regelmatig)

Oh nee! Wat is dat onhandig!  Herken je dat? Die tip die je altijd aan anderen geeft, terwijl je ineens ontdekt dat je het zelf niet deed.. Of die waarde die voor jou zoo belangrijk is, maar nu je vanuit een ander perspectief kijkt toch echt niet overkomt uit jouw gedrag?

Informatie niet delen is hetzelfde als een keuze nemen voor een ander. Afgelopen week heb ik zelf weer mogen ervaren hoe het is als een keuze voor je gemaakt wordt. "Ja maar, we weten dat er dan hoge kosten bij jullie zouden komen. Daarom hebben we dit niet gedeeld."

Gezien worden maakt het verschil. Wat gebeurt er met jou als je niet gezien wordt? Of wanneer jouw dierbaren niet gezien worden? Je kunt je natuurlijk van alles afvragen hierbij.. door wie wil ik gezien worden, of door wie wil ik dat mijn dierbare echt ziet? Wat maakt dit zo belangrijk?Erkenning of afhankelijkheid

De oordelen en meningen zijn niet mals. Je bent die strijd echt beu.

Het is maandagmiddag ruim een week geleden. 2 dagen achtereen heeft het enorm gesneeuwd.  Opnieuw ga ik met de sneeuwschuiver de stoep op. Zorgen dat het pad wat schoner wordt. Pff wat een exercise.  Ik kan merken dat ik al even niet gesport heb. Mooi dat ik nu ff kan sporten zo! Na het eigen pad schuif ik straks nog wel even door, bedenk ik me. De buren zijn op leeftijd. Ik zou niet willen dat zij vallen. Deze lieve buitenmensen help ik graag om makkelijker naar buiten te gaan.

Steeds meer afgeleid worden van wat je echt te doen staat, van dat waarom jij hier bent. Veel zorgprofessionals ervaren dit dagelijks. En dat terwijl het aantal bestuurders groeit, wat de regie bij (zorg) professionals wil versterken flink.

Na een ontspannen, super waardevol etentje samen met mijn ouders fiets ik weg. Mijn gevoel stuurt me nadrukkelijk naar het voetbalveld. De oudste heeft training. “Ach ja, altijd leuk om weer eens een keer van afstand een kort kijkje te gaan nemen”, denk ik nog. 

Deze week was de week waarin we stil stonden bij dodenherdenking en de vrijheid. De vrijheid die een andere betekenis kreeg door Corona. Door het sluiten van deuren in verpleeghuizen, door isoleren van mensen, door de afstand met anderen letterlijk te vergroten, door het opleggen van gedragsregels.

Ik geloof dat zorgprofessionals die in een fijne flow kunnen werken een betere kwaliteit bieden, en nog belangrijker meer voldoening in het werk ervaren! Deze krachtige samenwerking heeft een enorm effect op de cliënten die ondersteund worden. Ik tref veel managers die echt de regie aan de professionals in de zorg willen geven. Die geloven dat ieder op die manier meer plezier en ruimte in het werk kan ervaren. Toch hoor ik steeds wel een ding terug komen: De werkdruk is echt enorm. Hoe kunnen we met zijn allen uit dit systeem komen?

Je team pakt problemen niet op; ze worden almaar groter. Het lijkt wel of iedereen maar blijft doorrennen. Iedereen werkt langs elkaar heen. Er wordt gewacht tot er klachten komen, en dan wordt er geklaagd dat we alleen nog maar klachten hebben.Als manager of coördinator in ouderenzorg zie je het gebeuren, maar ook jouw dag is volgepland. Afspraken stapelen zich op. Klachten nemen toe en de kwaliteit van zorg neemt af. Als dit nog langer duurt, lukt het echt niet om uit die rode cijfers te komen. Steeds meer zorgmedewerkers melden zich in tranen en delen hun frustratie bij jou. Het lijkt steeds meer JOUW probleem te worden. Onmacht en frustratie is het resultaat. Herken je dit?

Stralende zorgprofessionals zorgen voor stralende cliënten. Stop de onrust en kom uit de ‘overleefstand’. Ik geloof dat we het leven voor ouderen in Nederland zoveel mooier kunnen maken, als we de kracht van ieders eigen kwaliteiten benutten. Ik geloof dat zorgprofessionals in ouderenzorg kunnen stralen. En het immense effect van stralende zorgprofessionals is bekend bij cliënten en het netwerk om hen heen. De dag wordt voor iedere betrokkene waardevoller!